Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

fortis et animosus

  • 1 animosus

    animōsus, a, um, Adi. m. Compar. (animus), mutvoll, mutig, herzhaft, beherzt, im üblen Sinne hitzig, ungestüm (Ggstz. timidus, formidolosus), I) im allg.: vir animosus, Naev. com. fr.: fortis et animosus vir, Cic.: comes animosior quam auctor, Liv.: animosus Priamides Hector, Hor.: an. equus, Ov.: animosior senectus, Cic.: an. signa (Statuen), Prop.: guttura, Ov.: bella an. gerere, Ov.: an. frigus, Furcht mit Mut gepaart, Stat.: dictum alicuius animosum, praeceptum utile, Sen.: an. contentio, Plin. – poet. übtr. v. Winden, ventus, Ov.: Euri, Verg. – m. Abl. = pochend, stolz auf etwas, animosus spoliis, Ov.: parens vobis animosa creatis, stolz, euch geboren zu haben, Ov. – II) insbes., leidenschaftlich, hitzig, erpicht auf Erwerbung einer Sache, corruptor, Tac.: animosiorem eius rei emptorem esse, ICt.

    lateinisch-deutsches > animosus

  • 2 animosus

    animōsus, a, um, Adi. m. Compar. (animus), mutvoll, mutig, herzhaft, beherzt, im üblen Sinne hitzig, ungestüm (Ggstz. timidus, formidolosus), I) im allg.: vir animosus, Naev. com. fr.: fortis et animosus vir, Cic.: comes animosior quam auctor, Liv.: animosus Priamides Hector, Hor.: an. equus, Ov.: animosior senectus, Cic.: an. signa (Statuen), Prop.: guttura, Ov.: bella an. gerere, Ov.: an. frigus, Furcht mit Mut gepaart, Stat.: dictum alicuius animosum, praeceptum utile, Sen.: an. contentio, Plin. – poet. übtr. v. Winden, ventus, Ov.: Euri, Verg. – m. Abl. = pochend, stolz auf etwas, animosus spoliis, Ov.: parens vobis animosa creatis, stolz, euch geboren zu haben, Ov. – II) insbes., leidenschaftlich, hitzig, erpicht auf Erwerbung einer Sache, corruptor, Tac.: animosiorem eius rei emptorem esse, ICt.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > animosus

  • 3 fortis

    fortis (archaic form FORCTIS, Fragm. XII. Tab. ap. Fest. s. v. sanates, p. 348 Müll.; cf. Paul. ex Fest. p. 84; and perh. also in the form FORCTUS; v. id. s. v. horctum, p. 102; cf. Müll. ad Fest. p. 320, b), e, adj. [Sanscr. dhar-; v. forma, firmus], strong, powerful.
    I.
    Physically (rare;

    syn.: firmus, strenuus, incolumis, animosus): ecquid fortis visa est (mulier),

    powerful, Plaut. Mil. 4, 3, 13:

    set Bacchis etiam fortis tibi vissast?

    id. Bacch. 2, 2, 38: sicut fortis equus, spatio qui saepe supremo Vicit Olympia, nunc senio confectus quiescit, a powerful horse, Enn. ap. Cic. de Sen. 5, 14 (Ann. v. 441 ed. Vahl.); so,

    equus,

    Lucr. 3, 8; 764; 4, 987; Verg. A. 11, 705.— Poet. transf.:

    aquarum,

    Lucr. 6, 530:

    terrae pingue solum... Fortes invortant tauri,

    Verg. G. 1, 65:

    contingat modo te filiamque tuam fortes invenire,

    i. e. hearty, well, Plin. Ep. 4, 1 fin.; 4, 21, 4; 6, 4, 3:

    antecedebat testudo pedum LX., facta item ex fortissimis lignis,

    Caes. B. C. 2, 2, 4; so,

    ligna fortissima,

    Veg. 1, 24 fin.:

    invalidissimum urso caput, quod leoni fortissimum,

    Plin. 8, 36, 54, § 130:

    fortiores stomachi,

    id. 32, 7, 26, § 80:

    plantae fortiores fient,

    Pall. Febr. 24, 7:

    fortiorem illum (pontem) tueri, Auct. B. Alex. 19, 2: castra,

    Cic. Div. 1, 33, 72:

    aratra,

    Plin. Ep. 5, 6, 10:

    fortiora remedia,

    Tac. A. 1, 29:

    humeri,

    Val. Fl. 1, 434:

    vincula,

    Sen. Hippol. 34: sol (with medius), powerful, i. e. fierce, hot, id. Med. 588:

    fortiora ad hiemes frumenta, legumina in cibo,

    Plin. 18, 7, 10, § 60:

    (vites) contra pruinas fortissimae,

    id. 14, 2, 4, § 23.—
    II.
    Mentally, strong, powerful, vigorous, firm, steadfast, stout, courageous, brave, manly, etc., answering to the Gr. andreios (very freq. in all periods and sorts of composition).
    A.
    Of human beings: fortis et constantis est, non perturbari in rebus asperis nec tumultuantem de gradu deici, ut dicitur;

    sed praesenti animo uti et consilio, nec a ratione discedere,

    Cic. Off. 1, 23, 80:

    temperantia libidinem (aspernatur), ignaviam fortitudo: itaque videas rebus injustis justos maxime dolere, imbellibus fortes,

    id. Lael. 13, 47:

    gladiatores fortes et animosos et se acriter ipsos morti offerentes servare cupimus,

    id. Mil. 34, 92:

    rebus angustis animosus atque Fortis appare,

    Hor. C. 2, 10, 22:

    viri fortes et magnanimi,

    Cic. Off. 1, 19, 63:

    vir fortis et acris animi magnique,

    id. Sest. 20, 45:

    boni et fortes et magno animo praediti,

    id. Rep. 1, 5; 1, 3:

    sapientissimi et fortissimi,

    id. ib. 2, 34:

    vir liber ac fortis,

    id. ib. 2, 19:

    horum omnium fortissimi sunt Belgae,

    Caes. B. G. 1, 1, 3:

    fortissimus vir,

    id. ib. 2, 25, 1; 2, 33, 4;

    3, 20, 2: hunc liberta securi Divisit medium, fortissima Tyndaridarum,

    Hor. S. 1, 1, 100:

    vis recte vivere? quis non? Si virtus hoc una potest dare, fortis omissis Hoc age deliciis,

    id. Ep 1, 6, 30:

    seu quis capit acria fortis Pocula,

    id. S. 2, 6, 69: cavit, ne umquam infamiae ea res sibi esset, ut virum fortem decet, an honorable or worthy man, Ter. And. 2, 6, 13; cf.: FORCTIS frugi et bonus, sive validus, Paul. ex Fest. p. 84 Müll.; and:

    HORCTUM et FORCTUM pro bono dicebant,

    id. p. 102:

    ego hoc nequeo mirari satis, Eum sororem despondisse suam in tam fortem familiam... Familiam optimam occupavit,

    so respectable, honorable a family, Plaut. Trin. 5, 2, 9;

    (cf. bonus): vir ad pericula fortis,

    Cic. Font. 15, 33:

    nondum erant tam fortes ad sanguinem civilem,

    Liv. 7, 40, 2:

    vir contra audaciam fortissimus,

    Cic. Rosc. Am. 30, 85: vidi in dolore podagrae hospitem meum fortiorem, id. Fragm. ap. Non. 527, 33:

    imperator in proeliis strenuus et fortis,

    Quint. 12, 3, 5:

    virum fortem ac strenuum scio dixisse, etc.,

    Sall. C. 51, 16:

    si fortes fueritis in eo, quem nemo sit ausus defendere,

    if you had proceeded with vigor, energy, Cic. Verr. 2, 1, 1, § 3.— Poet., with dat.:

    fugacibus,

    Ov. M. 10, 543; and with inf.:

    fortis et asperas Tractare serpentes,

    Hor. C. 1, 37, 26:

    contemnere honores,

    id. S. 2, 7, 86:

    aurum spernere fortior Quam cogere,

    id. C. 3, 3, 50; Stat. Th. 10, 906.—Prov.:

    fortes fortuna adjuvat,

    fortune favors the brave, Ter. Phorm. 1, 4, 26; cf.:

    fortes enim non modo fortuna adjuvat, ut est in vetere proverbio, sed multo magis ratio,

    Cic. Tusc. 2, 4, 11: audendum est;

    fortes adjuvat ipsa Venus,

    Tib. 1, 2, 16: fortibus est fortuna viris data, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 262 ed. Vahl.;

    for which: audentes fortuna iuvat,

    Verg. A. 10, 284; and:

    audentes deus ipse juvat,

    Ov. M. 10, 586); cf. also elliptically: sedulo, inquam, faciam: sed fortuna fortes;

    quare conare, quaeso,

    Cic. Fin. 3, 4, 16; id. Fam. 7, 25.—
    B.
    Of animals (rare):

    fortes ad opera boves,

    Col. 6, 1, 2:

    bestiae et fortiora animalia,

    Lact. 6, 10, 13.—
    C.
    Of inanim. and abstr. things:

    ex quo fit, ut animosior senectus sit quam adolescentia et fortior,

    Cic. de Sen. 22, 72:

    fortibus oculis,

    with eyes sparkling with courage, id. Att. 15, 11, 1:

    fortissimo et maximo animo ferre,

    id. Fam. 6, 13 fin.:

    animus,

    Hor. S. 2, 5, 20:

    pectus,

    id. Epod. 1, 14; id. S. 2, 2, 136:

    fortissimo quodam animi impetu,

    Cic. de Or. 3, 8, 31:

    acerrima et fortissima populi Romani libertatis recuperandae cupiditas,

    id. Phil. 12, 3, 7:

    in re publica forte factum,

    id. Att. 8, 14, 2:

    ut nullum paulo fortius factum latere posset,

    Caes. B. G. 3, 14, 8:

    fortia facta,

    Sall. C. 59, 6; id. J. 53, 8; Liv. 26, 39, 3; Curt. 7, 2, 38:

    opera,

    service, Liv. 40, 36, 11:

    consilia,

    id. 9, 11, 4; 25, 31, 6; Cic. Sest. 23, 57; Tac. H. 3, 67:

    solatia,

    id. A. 4, 8:

    nulla poterat esse fortior contra dolorem et mortem disciplina,

    Cic. Tusc. 2, 17, 41:

    acerrimae ac fortissimae sententiae,

    id. Cat. 3, 6, 13:

    oratio fortis et virilis,

    id. de Or. 1, 54, 231; cf.:

    genus dicendi forte, vehemens,

    id. ib. 3, 9, 32:

    non semper fortis oratio quaeritur, sed saepe placida, summissa, lenis,

    id. ib. 2, 43, 183:

    placidis miscentem fortia dictis,

    Ov. M. 4, 652:

    verba,

    Prop. 1, 5, 14.—Hence, adv.: fortĭter.
    1.
    (Acc. to I.) Strongly, powerfully, vigorously (rare):

    astringere,

    Plaut. Bacch. 4, 7, 25:

    verberare virgis uvas,

    Pall. Oct. 19.— Comp.:

    sublatis fortius manibus,

    Petr. 9:

    fortius attrahere lora,

    Ov. R. Am. 398:

    ardere,

    id. M. 6, 708.— Sup.:

    fortissime urgentes,

    Plin. 9, 8, 9, § 32:

    rigorem fortissime servat ulmus,

    id. 16, 40, 77, § 210. —
    2.
    (Acc. to II.) Strongly, powerfully, boldly, intrepidly, valiantly, bravely, manfully (very freq. in all periods and kinds of composition):

    quae (vincla, verbera, etc.) tulisse illum fortiter et patienter ferunt,

    Cic. Phil. 11, 3, 7; cf.:

    fortiter et sapienter ferre,

    id. Att. 14, 13, 3:

    fortiter excellenterque gesta,

    id. Off. 1, 18, 61:

    facere quippiam (with animose),

    id. Phil. 4, 2, 6:

    repudiare aliquid (with constanter),

    id. Prov. Cons. 17, 41:

    bellum gerere,

    id. Fl. 39, 98; cf.:

    sustinere impetum hostium,

    Caes. B. G. 2, 11, 4:

    perire,

    Hor. S. 2, 3, 42:

    absumptis rebus maternis atque paternis,

    manfully made away with, id. Ep. 1, 15, 27.— Comp.:

    pugnare,

    Caes. B. G. 2, 26, 2:

    evellere spinas animo an agro,

    Hor. Ep. 1, 14, 4:

    et melius secat res,

    id. S. 1, 10, 15.— Sup.:

    Dolabella injuriam facere fortissime perseverat,

    Cic. Quint. 8, 31:

    restitit hosti,

    Caes. B. G. 4, 12, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > fortis

  • 4 fortis

    fortis, forte (arch. forctis, Tab.) [st1]1 [-] fort, robuste, solide, vigoureux, bien portant.    - fortes tauri, Virg.: robustes taureaux.    - fortis equus, Enn. ap. Cic. de Sen. 5, 14: coursier plein de vigueur.    - res facta ex fortissimis lignis, Caes. BC. 2, 2, 4: objet construit en bois très solide.    - fortiores stomachi, Plin. 32, 7, 26, § 80: estomacs plus solides.    - fortes humeri, Val. Fl. 1, 434: épaules vigoureuses.    - fortis aetas, Ov.: l'âge de la force.    - fortis cursu, Ov.: infatigable à la course.    - fortior accessione virium, Just.: renforcé par l'adjonction de soldats.    - fortiora ad hiemes frumenta, Plin. 18, 7, 10, § 60: blés qui résistent mieux à l'hiver.    - contingat te filiamque tuam fortes invenire, Plin. Ep. 4, 1: puissé-je te trouver, ainsi que ta fille, en bonne santé! [st1]2 [-] fort, grand; au fig. considérable, important.    - fortia armenta, Ov.: le gros bétail.    - fortis familia, Plaut. Trin. 5.2.9: famille puissante, grande famille, famille distinguée.    - illis fortior taciturnitatis cura, Just.: ils sont plus soucieux du silence. [st1]3 [-] fort, véhément, violent; puissant, actif, efficace.    - forti jam sole, Sen.-tr.: le soleil étant dans sa force.    - genus dicendi forte, Cic. Cat. 3, 9, 32: style véhément.    - fortissima cupiditas, Cic. Phil. 12.3.7: désir énergique.    - fortes venti, Ov.: vents violents.    - fortes herbae, Ov.: plantes efficaces. [st1]4 [-] fortifiant, substantiel.    - fortiora legumina, Plin. 18, 7, 10, § 60: légumes plus nourrissants. [st1]5 [-] au fig. ferme, inébranlable, brave, courageux; audacieux.    - omnium fortissimi sunt Belgae, Caes. BG. 1, 1, 3: les plus courageux, ce sont les Belges.    - viri fortes, Cic.: les hommes courageux.    - fortissimi cives, Cic.: les citoyens les plus fermes.    - si minus fortis, attamen strenuus, Cic.: sinon brave, du moins alerte.    - fortis et constantis est, non perturbari... Cic. Off. 1, 23, 80: c'est le fait d'un homme fort et ferme de n'être pas troublé...    - senectus quam adolescentia fortior, Cic. de Sen. 22, 72: la vieillesse plus énergique que la jeunesse.    - nondum erant fortes ad sanguinem civilem, Liv. 7, 40, 2: ils n'avaient pas encore la force de répandre le sang des citoyens.    - fortia facta, Virg. (fortia acta, Ov.): traits de courage, exploits, hauts faits.    - orator fortis ad respondendum, Cic.: orateur prompt à la riposte.    - fortis tractare serpentes, Hor. C. 1, 37, 26: osant toucher les serpents.    - fortes fortuna adjuvat, Ter. Phorm. 1, 4, 26: la fortune aide les audacieux. [st1]6 [-] vertueux, honnête, accompli.    - fortis adolescens, Ter.: jeune homme irréprochable.    - fortis maritus, Hor.: un mari parfait.    - vim turpissimus tentaret inferre fortiori, Quint.: le scélérat essaierait de faire violence à l'honnête homme.
    * * *
    fortis, forte (arch. forctis, Tab.) [st1]1 [-] fort, robuste, solide, vigoureux, bien portant.    - fortes tauri, Virg.: robustes taureaux.    - fortis equus, Enn. ap. Cic. de Sen. 5, 14: coursier plein de vigueur.    - res facta ex fortissimis lignis, Caes. BC. 2, 2, 4: objet construit en bois très solide.    - fortiores stomachi, Plin. 32, 7, 26, § 80: estomacs plus solides.    - fortes humeri, Val. Fl. 1, 434: épaules vigoureuses.    - fortis aetas, Ov.: l'âge de la force.    - fortis cursu, Ov.: infatigable à la course.    - fortior accessione virium, Just.: renforcé par l'adjonction de soldats.    - fortiora ad hiemes frumenta, Plin. 18, 7, 10, § 60: blés qui résistent mieux à l'hiver.    - contingat te filiamque tuam fortes invenire, Plin. Ep. 4, 1: puissé-je te trouver, ainsi que ta fille, en bonne santé! [st1]2 [-] fort, grand; au fig. considérable, important.    - fortia armenta, Ov.: le gros bétail.    - fortis familia, Plaut. Trin. 5.2.9: famille puissante, grande famille, famille distinguée.    - illis fortior taciturnitatis cura, Just.: ils sont plus soucieux du silence. [st1]3 [-] fort, véhément, violent; puissant, actif, efficace.    - forti jam sole, Sen.-tr.: le soleil étant dans sa force.    - genus dicendi forte, Cic. Cat. 3, 9, 32: style véhément.    - fortissima cupiditas, Cic. Phil. 12.3.7: désir énergique.    - fortes venti, Ov.: vents violents.    - fortes herbae, Ov.: plantes efficaces. [st1]4 [-] fortifiant, substantiel.    - fortiora legumina, Plin. 18, 7, 10, § 60: légumes plus nourrissants. [st1]5 [-] au fig. ferme, inébranlable, brave, courageux; audacieux.    - omnium fortissimi sunt Belgae, Caes. BG. 1, 1, 3: les plus courageux, ce sont les Belges.    - viri fortes, Cic.: les hommes courageux.    - fortissimi cives, Cic.: les citoyens les plus fermes.    - si minus fortis, attamen strenuus, Cic.: sinon brave, du moins alerte.    - fortis et constantis est, non perturbari... Cic. Off. 1, 23, 80: c'est le fait d'un homme fort et ferme de n'être pas troublé...    - senectus quam adolescentia fortior, Cic. de Sen. 22, 72: la vieillesse plus énergique que la jeunesse.    - nondum erant fortes ad sanguinem civilem, Liv. 7, 40, 2: ils n'avaient pas encore la force de répandre le sang des citoyens.    - fortia facta, Virg. (fortia acta, Ov.): traits de courage, exploits, hauts faits.    - orator fortis ad respondendum, Cic.: orateur prompt à la riposte.    - fortis tractare serpentes, Hor. C. 1, 37, 26: osant toucher les serpents.    - fortes fortuna adjuvat, Ter. Phorm. 1, 4, 26: la fortune aide les audacieux. [st1]6 [-] vertueux, honnête, accompli.    - fortis adolescens, Ter.: jeune homme irréprochable.    - fortis maritus, Hor.: un mari parfait.    - vim turpissimus tentaret inferre fortiori, Quint.: le scélérat essaierait de faire violence à l'honnête homme.
    * * *
        Fortis, et hoc forte. Fort, Puissant.
    \
        Fortis in armis. Tibull. Vaillant en guerre, ou aux armes, Preux, Chevalereux.
    \
        Ausa fortia. Virgil. Hardies entreprinses.
    \
        Ductor fortissimus. Virgil. Tresvaillant, Oultrepreux, Trespreux, Passeprouesse.
    \
        Fortis equus. Virgil. Courageux.
    \
        Fortia facta. Liu. Haults et vaillants faicts, Vaillances, Prouesses, Chevaleries.
    \
        Fortis familia. Plaut. Riche et puissante.
    \
        Nomina fortissima. Silius. Hommes ayants le bruit et renom d'estre tresvaillants.
    \
        Fortibus oculis spirans Martem. Cic. D'un regard aspre, vehement, hardi.
    \
        Fortis vir ad pericula. Cic. Qui ne craind les dangiers.
    \
        Fortis. Virgil. Constant, Ferme, Qui n'est point muable, Qui porte vertueusement les adversitez, Virile.
    \
        Animosus et fortis. Cic. Courageux.
    \
        Vt virum fortem decet. Terent. Roide, et qui ne flechit jamais de la verité.

    Dictionarium latinogallicum > fortis

  • 5 fortis

        fortis e, adj. with comp. and sup.    [3 FER-], strong, powerful, mighty: equus: latus, youthful vigor, H.: ligna, Cs.: castra: ulmi, V.— Strong, vigorous, firm, steadfast, stout, courageous, brave, manly, valiant, bold, fearless: vir, man of honor, T.: fortis et constantis est, non perturbari: necessitudo timidos fortīs facit, S.: Rebus angustis animosus atque Fortis appare, H.: horum fortissimi sunt Belgae, Cs.: seu quis capit acria fortis Pocula, H.: in dolore: ad sanguinem civilem, L.: contra audaciam fortissimus: Scriberis fortis, a hero, H.: manu, i. e. personally brave, N.: si fortes fueritis in eo, had proceeded with vigor: fugacibus, O.: Tractare serpentes, H.: aurum Spernere fortior, H.—Prov.: fortīs fortuna adiuvat, T.—Of things, strong, spirited, brave, bold, enduring, impetuous: senectus fortior: oculi, bold: animi impetus: ut paulo fortius factum, Cs.: facta, S.: opera, service, L.: fortior contra dolorem disciplina: fortissimae sententiae: oratio (opp. placida).—As subst n.: serae ad fortia vires (sc. facta), V.: fortem ad fortia misi, O.
    * * *
    forte, fortior -or -us, fortissimus -a -um ADJ
    strong, powerful, mighty, vigorous, firm, steadfast, courageous, brave, bold

    Latin-English dictionary > fortis

  • 6 animosus

    1.
    ănĭmōsus, a, um, adj. [anima].
    I.
    Full of air, airy (cf. anima, I. and II. A.):

    guttura,

    through which the breath passes, Ov. M. 6, 134.—Of the wind. blowing violently:

    Eurus,

    Verg. G. 2, 441:

    ventus,

    Ov. Am. 1, 6, 51.—
    II.
    Full of life, living, animate, of pictures, etc. (cf. anima, II. C.):

    Gloria Lysippost animosa effingere signa,

    Prop. 4, 8, 9.— Comp., sup., and adv. of 1. animosus not used.
    2.
    ănĭmōsus, a, um, adj. [animus].
    I.
    Full of courage, bold, spirited, undaunted (cf. animus, II. B. 2. a.):

    mancipia neque formidolosa neque animosa,

    Varr. R. R. 1, 17, 3:

    in gladiatoriis pugnis timidos odisse solemus, fortes et animosos servari cupimus,

    Cic. Mil. 34:

    ex quo fit, ut animosior etiam senectus sit quam adulescentia et fortior,

    shows more courage and valor, id. Sen. 20 equus, Ov. M. 2, 84; id. Tr. 4, 6, 3:

    animosum (equorum) pectus,

    Verg. G. 3, 81:

    bella,

    Ov. F. 5, 59:

    Parthus,

    Hor. C. 1, 19, 11:

    Hector,

    id. S. 1, 7, 12:

    rebus angustis animosus atque Fortis appare,

    id. C. 2, 10, 21:

    frigus animosum,

    fear coupled with courage, Stat. Th. 6, 395.—
    II.
    Proud on account of something:

    En ego (Latona) vestra parens, vobis animosa creatis,

    proud to have borne you, Ov. M. 6, 206:

    spoliis,

    id. ib. 11, 552.—
    III.
    Adeo animosus corruptor, that fears or avoids no expense or danger in bribery, * Tac. H. 1, 24.—So, also, emptor animosus, sparing or fearing no expense, Dig. 17, 1, 36 (cf. Suet. Caes. 47: gemmas semper animosissime comparāsse prodiderunt).— Adv. ănĭmōsē, in a spirited manner, courageously, eagerly:

    animose et fortiter aliquid facere,

    Cic. Phil. 4, 2:

    magnifice, graviter animoseque vivere,

    independently, id. Off. 1, 26, 92; id. Tusc. 4, 23, 51:

    animose liceri,

    to bid eagerly, Dig. 10, 2, 29.— Comp.:

    animosius dicere,

    Sen. Ben. 6, 37:

    animosius se gerere,

    Val. Max. 8, 2 fin.—Sup.:

    gemmas animosissime comparare,

    Suet. Caes. 47.

    Lewis & Short latin dictionary > animosus

  • 7 tapfer

    tapfer, fortis (Ggstz. ignavus). – animosus (mutig, herzhaft, Ggstz. timidus); verb. fortis et animosus od. animosus et fortis. – strenuus (entschlossen, Ggstz. ignavus); verb. fortis atque strenuus od. strenuus et fortis. acer (feurig, Ggstz. lentus): verb. acer et fortis. – expertae od. spectatae virtutis (von erprobter Tapferkeit). – tapfer mit der Faust, persönlich tapfer, manu fortis od. promptus. Adv.fortiter; animose; verb. animose et fortiter; strenue; acriter; bene (gehörig). – sich t. halten, se fortem praebere od. praestare (im allg); fortiter od. acriter pugnare (im Kampf); acriter od. bene potare (beim Trinken): tapferer sein als jmd., virtute praecedere alqm od. praestare alci.

    deutsch-lateinisches > tapfer

  • 8 mutig

    mutig, animosus (mutvoll, herzhaft). – fidens animo u. bl. fidens (beherzt, dreist). – fortis (tüchtig, tapfer); verb. fortis et animosus [1729] (d. i. tapfer u. herzhaft). – ferox (voll wilden, unbändigen Mutes). – animo promptus, auch bl. promptus (bereitwillig zum Handeln, da, wo es gilt, bei der Hand; speziell promptus ad pericula, mutig zur Bestehung von Gefahren). – alacer (voll freudigen Mutes). – audax (immer zum Wagen bereit, kühn). – jmd. mutiger machen zu allem, alqm audaciorem facere ad omnes conatus: dieser Umstand machte sein Heer von Tag zu Tag mutiger, quae res in dies confirmatiorem eius exercitum efficiebat. Adv.animose; fortiter; forti animo; alacri animo; audacter. – m. sterben, fortiter mori.

    deutsch-lateinisches > mutig

  • 9 Мужественный

    - fortis (vir); strenuous; magnanimus; ferox (ferocissimi per acies cecidissent); animosus (vir, Hector); generosus; virilis (animus; ingenium); mas, maris; masculus;

    • мужественный в опасности - fortis ad pericula;

    • показать себя мужественным - se virum ostendere / praebere; facere viriliter;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Мужественный

  • 10 Смелый

    - fortis (animus, vir); strenuus; animosus (vir); audax; audens; fidens (homo; animus; fidens animi, animo); confidus; confirmatus; virilis (oratio); promptus;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Смелый

  • 11 Храбрый

    - fortis (vir, animus); ferox (ferocissimi per acies cecidissent); fidens (homo; animus; fidens animi, animo); animosus; acer, acris, acre;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Храбрый

  • 12 Сильный

    - validus (homo); valens (homo; bos; medicamentum; remedium); fortis; improbus (imber); pollens (alicujus rei; aliqua re; aliquid); strenuus (remedium); robustus (corpus; vox; animus); vehemens (telum; imber; ventus; dolor; vis calorum; clamor; argumentum); vegetus; vigoratus (juvenis); viridis (leo); virilis; vividus; firmus; ingens; intentus; robustus; percussibilis (odor); altus (dolor; pavor; lux); adultus (pestis); animosus (ventus); opulentus;

    • сильное желание - cupiditas fortis;

    • при сильном увеличении - sub lente valida (validiore);

    • сильное лекарственное средство - medicamentum forte;

    • сильный яд - venenum forte;

    • сильные ветры - venti vehementes;

    • быть сильным - valere (dextrae ad caedendum valent; imbecillitate aliorum valere);

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Сильный

  • 13 appareo

    ap-pāreo, pāruī, (pāritum), ēre
    1) являться, показываться ( alicui)
    rem contra speculum ponas, apparet imago Lcr — если против зеркала поместить какой-л. предмет, то покажется (его) отражение
    3) явствовать, быть ясным, очевидным ( apparet id etiam caeco L)
    ut apparet Pt (вводно) — очевидно, ясное дело
    id quo studiosius absconditur, eo magis apparet C — чем тщательнее это скрывается, тем яснее обнаруживается
    in angustiis amici apparent погов. Pt — друзья распознаются в беде; чаще impers. ясно, видно, оказывается
    apparet, hostem victum iri L — очевидно, что враг будет побеждён
    4) проявлять себя, быть
    5) находиться в подчинении, состоять (при ком-л.), находиться в распоряжении, быть к услугам, служить

    Латинско-русский словарь > appareo

  • 14 appareo

    ap-pāreo (ad-pāreo), uī, itūrus, ēre, zum Vorschein kommen, sichtbar werden od. sein, zu sehen sein, erscheinen, sich zeigen, I) im allg.: A) eig. (Ggstz. latēre, latitare, occultum esse), si appareret, Plaut.: ille bonus vir nusquam apparet, Ter.: in terris non apparuit (v. Romulus), Lampr.: quod nec hostis usquam apparebat, Liv.: anguis nusquam apparuit, Arnob.: equus mecum demersus rursus apparuit, Cic.: in qua relicta pertica postridie non apparet propter herbam, Varr.: facite sonitus ungularum appareat, laßt der Hufe Klang ertönen, Plaut.: m. Dat. pers., anguis ille, qui Sullae apparuit immolanti, Cic.: u. app. alci in somnis, Vulg. Matth. 1, 20 u. 2, 13. – u. so von der Anwesenheit vor Gericht, in his (subselliis) me apparere (erscheinen) nollem, Cic. – u. vom Erscheinen, Sichtbarwerden des Tageslichtes, der Gestirne, Kometen, queis numquam dies apparuit, Tibull.: Canopus paucis diebus paulisper apparet, Plin.: cum stella crinita in caelo apparuisset, Suet.: m. adjekt. Prädik., numquam maior arcus dimidio circulo apparet, Sen. – dah. apparēns, sichtbar (Ggstz. latens), Ov. u. Quint. – B) übtr.: 1) sichtbar sein = als geschehen, vorhanden, wahr an jmd. oder etw. sich zeigen, sich kundtun od. -geben, sich darstellen, ersichtlich sein, in die Augen springen, sich bewähren, fac sis promissa appareant, Ter.: ratio apparet, ist als richtig befunden, Plaut.: apparet id etiam caeco, Liv.: opus apparet, ist (als fertig) ersichtlich, Cato: non apparere labores nostros, Hor.: ut videam, ubi rhetoris tanta merces appareat, wo der dem Rhetor (für seinen Unterricht) gezahlte so hohe Lohn (d.i. die von ihm für so hohen Lohn gelernte Redekunst) sich bewähren würde, Cic.: in angustiis amici apparent (bewähren sich), Petr. – 2) res apparet, u. gew. apparet m. folg. Acc. u. Infin. od. indirekt. Fragesatz ( mit qualis, quantus, quid, utrum... an, bl. an), die Sache od. es ist augenscheinlich, -offenbar, -klar, es leuchtet ein, erhellt, Komik., Cic. u.a.: in causa non fuisse feritatem eo apparet, quod (daß) etc., Sen. ad Helv. 8, 1 (7, 8). – m. Dat. pers., Nep. Ages, 6, 1; Eum. 10, 3; Paus. 1, 1. – mit Nom. u. Infin. ( wie δηλός εστι), membra nobis ita data sunt, ut ad quandam rationem vivendi data esse appareant, Cic. de fin. 3, 23 (u. so Sen. prov. 5, 1. Suet. Ner. 1, 2). – m. adjekt. Prädikat., rebus angustis animosus atque fortis appare, Hor. carm. 2, 10, 21: paulatim et ipsa (rhetorica) utilis honestaque apparuit, Suet. rhet. 1. – II) insbes., einem Höheren, Vorgesetzten, Gebieter als Diener erscheinen, d.i. zu Gebote-, zu Befehl stehen, ihm dienen, auch übh. sich nach seinem Willen richten, a) übh., postquam tibi appareo atque aeditumor in templo tuo, Pompon. com. fr.: hae (Dirae) Iovis ad solium saevique in limine regis apparent, Verg.: divorumque iras (sacerdotes) providonto iisque apparento, sich nach ihm (dem Zorn) richten, Cic. – b) einer röm. Magistratsperson als Diener, bes. als öffentlicher Schreiber, Liktor dienen, aufwarten, zu Gebote stehen (vgl. Drak. Liv. 9, 46, 2), lictor, qui apparebat, Claud. Quadr. fr. bei Gell. 2, 2, 13: m. Dat. pers., consulibus, aedilibus, Liv.: od. m. Dat. rei, bei der usw., quaestioni, Cic.: auch übtr., von Eumenes, als Geheimschreiber dienen, septem annos Philippo, Nep. Eum. 13, 1. – / appareas = apparebis, Vulg. 4. Esdr. 11, 45.

    lateinisch-deutsches > appareo

  • 15 appareo

    ap-pāreo (ad-pāreo), uī, itūrus, ēre, zum Vorschein kommen, sichtbar werden od. sein, zu sehen sein, erscheinen, sich zeigen, I) im allg.: A) eig. (Ggstz. latēre, latitare, occultum esse), si appareret, Plaut.: ille bonus vir nusquam apparet, Ter.: in terris non apparuit (v. Romulus), Lampr.: quod nec hostis usquam apparebat, Liv.: anguis nusquam apparuit, Arnob.: equus mecum demersus rursus apparuit, Cic.: in qua relicta pertica postridie non apparet propter herbam, Varr.: facite sonitus ungularum appareat, laßt der Hufe Klang ertönen, Plaut.: m. Dat. pers., anguis ille, qui Sullae apparuit immolanti, Cic.: u. app. alci in somnis, Vulg. Matth. 1, 20 u. 2, 13. – u. so von der Anwesenheit vor Gericht, in his (subselliis) me apparere (erscheinen) nollem, Cic. – u. vom Erscheinen, Sichtbarwerden des Tageslichtes, der Gestirne, Kometen, queis numquam dies apparuit, Tibull.: Canopus paucis diebus paulisper apparet, Plin.: cum stella crinita in caelo apparuisset, Suet.: m. adjekt. Prädik., numquam maior arcus dimidio circulo apparet, Sen. – dah. apparēns, sichtbar (Ggstz. latens), Ov. u. Quint. – B) übtr.: 1) sichtbar sein = als geschehen, vorhanden, wahr an jmd. oder etw. sich zeigen, sich kundtun od. -geben, sich darstellen, ersichtlich sein, in die Augen springen, sich bewähren, fac sis promissa appareant, Ter.: ratio apparet,
    ————
    ist als richtig befunden, Plaut.: apparet id etiam caeco, Liv.: opus apparet, ist (als fertig) ersichtlich, Cato: non apparere labores nostros, Hor.: ut videam, ubi rhetoris tanta merces appareat, wo der dem Rhetor (für seinen Unterricht) gezahlte so hohe Lohn (d.i. die von ihm für so hohen Lohn gelernte Redekunst) sich bewähren würde, Cic.: in angustiis amici apparent (bewähren sich), Petr. – 2) res apparet, u. gew. apparet m. folg. Acc. u. Infin. od. indirekt. Fragesatz ( mit qualis, quantus, quid, utrum... an, bl. an), die Sache od. es ist augenscheinlich, -offenbar, -klar, es leuchtet ein, erhellt, Komik., Cic. u.a.: in causa non fuisse feritatem eo apparet, quod (daß) etc., Sen. ad Helv. 8, 1 (7, 8). – m. Dat. pers., Nep. Ages, 6, 1; Eum. 10, 3; Paus. 1, 1. – mit Nom. u. Infin. ( wie δηλός εστι), membra nobis ita data sunt, ut ad quandam rationem vivendi data esse appareant, Cic. de fin. 3, 23 (u. so Sen. prov. 5, 1. Suet. Ner. 1, 2). – m. adjekt. Prädikat., rebus angustis animosus atque fortis appare, Hor. carm. 2, 10, 21: paulatim et ipsa (rhetorica) utilis honestaque apparuit, Suet. rhet. 1. – II) insbes., einem Höheren, Vorgesetzten, Gebieter als Diener erscheinen, d.i. zu Gebote-, zu Befehl stehen, ihm dienen, auch übh. sich nach seinem Willen richten, a) übh., postquam tibi appareo atque aeditumor in templo tuo, Pompon. com. fr.: hae (Dirae) Iovis ad solium saevique in limine regis apparent,
    ————
    Verg.: divorumque iras (sacerdotes) providonto iisque apparento, sich nach ihm (dem Zorn) richten, Cic. – b) einer röm. Magistratsperson als Diener, bes. als öffentlicher Schreiber, Liktor dienen, aufwarten, zu Gebote stehen (vgl. Drak. Liv. 9, 46, 2), lictor, qui apparebat, Claud. Quadr. fr. bei Gell. 2, 2, 13: m. Dat. pers., consulibus, aedilibus, Liv.: od. m. Dat. rei, bei der usw., quaestioni, Cic.: auch übtr., von Eumenes, als Geheimschreiber dienen, septem annos Philippo, Nep. Eum. 13, 1. – appareas = apparebis, Vulg. 4. Esdr. 11, 45.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > appareo

  • 16 Бодрый

    - strenuus (vir fortis ac strenuus); bellus; vegetus; vividus; alcer, cris, cre; crudus (senectus); viridis (senectus; aetas); animosus (senectus);

    • я становлюсь бодрее - animus mihi accedit;

    • усталые сражались со свежими и бодрыми - fessi cum recentibus ac vegetis pugnabant;

    • бодрый встает (просыпается) для очередных занятий - vegetus praescripta ad munia surgit;

    • с бодрым взглядом - vegetis oculis;

    • быть бодрым - animo stare;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Бодрый

  • 17 Отважный

    - audax; fortis (animus, vir); strenuus; ferox (ferocissimi per acies cecidissent); animosus (vir); confidens; temerarius; promptus;

    • быть настолько отважным - tantis cervicibus esse;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Отважный

  • 18 adpareo

    ap-pārĕo ( adp-, Ritschl, Fleck., B. and K.; app-, Lachm., Merk., Weissenb., Halm, Rib.), ui, itum, 2, v. n., to come in sight, to appear, become visible, make one's appearance (class. in prose and poetry).
    I.
    A.. Lit.:

    ego adparebo domi,

    Plaut. Capt. 2, 3, 97:

    ille bonus vir nusquam adparet,

    Ter. Eun. 4, 3, 18; Lucr. 3, 25; so id. 3, 989:

    rem contra speculum ponas, apparet imago,

    id. 4, 157: unde tandem adpares, Cic. Fragm. ap. Prisc. p. 706 P.; id. Fl. 12 fin.:

    equus mecum una demersus rursus adparuit,

    id. Div. 2, 68; so id. Sull. 2, 5:

    cum lux appareret (Dinter, adpeteret),

    Caes. B. G. 7, 82:

    de sulcis acies apparuit hastae,

    Ov. M. 3, 107:

    apparent rari nantes,

    Verg. A. 1, 118, Hor. C. S. 59 al.—With dat.:

    anguis ille, qui Sullae adparuit immolanti,

    Cic. Div. 2, 30 fin.; id. Clu. 53:

    Quís numquam candente dies adparuit ortu,

    Tib. 4, 1, 65.—Once in Varro with ad: quod adparet ad agricolas, R. R. 1, 40.—
    B.
    In gen., to be seen, to show one's self, be in public, appear:

    pro pretio facio, ut opera adpareat Mea,

    Plaut. Ps. 3, 2, 60:

    fac sis nunc promissa adpareant,

    Ter. Eun. 2, 3, 20; cf. id. Ad. 5, 9, 7:

    illud apparere unum,

    that this only is apparent, Lucr. 1, 877; Cato, R. R. 2, 2:

    ubi merces apparet? i. e. illud quod pro tantā mercede didiceris,

    Cic. Phil. 2, 34:

    quo studiosius opprimitur et absconditur, eo magis eminet et apparet,

    id. Rosc. Am. 41 fin.:

    Galbae orationes evanuerunt, vix jam ut appareant,

    id. Brut. 21, 82:

    apparet adhuc vetus mde cicatrix,

    Ov. M. 12, 444; 2, 734:

    rebus angustis animosus atque fortis appare,

    Hor. C. 2, 10, 22:

    cum lamentamur, non apparere labores Nostros,

    are not noticed, considered, id. Ep. 2, 1, 224, so id. ib. 2, 1, 250 al.; Plaut. Men. 2, 1, 14; cf. id. Am. 2, 2, 161 and 162.—Hence, apparens (opp. latens), visible, evident:

    tympana non apparentia Obstrepuere,

    Ov. M. 4, 391:

    apparentia vitia curanda sunt,

    Quint. 12, 8, 10; so id. 9, 2, 46.—
    II.
    Trop.: res apparet, and far more freq. impers. apparet with acc. and inf. or rel.-clause, the thing (or it) is evident, clear, manifest, certain, dêlon esti, phainetai (objective certainty, while videtur. dokei, designates subjective belief, Web. Uebungssch. 258):

    ratio adparet,

    Plaut. Trin. 2, 4, 17:

    res adparet, Ter Ad. 5, 9, 7: apparet id etiam caeco, Liv 32, 34. cui non id apparere, id actum esse. etc.,

    id. 22, 34; 2, 31 fin.:

    ex quo adparet antiquior origo,

    Plin. 36, 26, 67, § 197 al.:

    adparet servom nunc esse domini pauperis,

    Ter. Eun. 3, 2, 33:

    non dissimulat, apparet esse commotum,

    Cic. Phil. 2, 34: apparet atque exstat, utrum simus earum (artium) rudes, id. de Or. 1, 16, 72:

    quid rectum sit, adparet,

    id. Fam. 5, 19; 4, 7:

    sive confictum est, ut apparet, sive, etc.,

    id. Fl. 16 fin.; Nep. Att. 4, 1; Liv. 42, 43:

    quo adparet antiquiorem hanc fuisse scientiam,

    Plin. 35, 12, 44, § 153 al. —Also with dat. pers.:

    quas impendere jam apparebat omnibus,

    Nep. Eum. 10, 3; and, by attraction, with nom. and inf., as in Gr. dêlos esti, Varr. R. R. 1, 6, 2:

    membra nobis ita data sunt, ut ad quandam rationem vivendi data esse adpareant,

    Cic. Fin. 3, 7, 23, ubi v. Otto:

    apparet ita degenerāsse Nero,

    Suet. Ner. 1; or without the inf., with an adj. as predicate:

    apparebat atrox cum plebe certamen (sc. fore, imminere, etc.),

    Liv. 2, 28; Suet. Rhet. 1.—
    III.
    To appear as servant or aid ( a lictor, scribe, etc.), to attend, wait upon, serve; cf. apparitor (rare):

    sacerdotes diis adparento,

    Cic. Leg. 2, 8, 21:

    cum septem annos Philippo apparuisset,

    Nep. Eum. 13, 1:

    cum appareret aedilibus,

    Liv. 9, 46 Drak.:

    lictores apparent consulibus,

    id. 2, 55:

    collegis accensi,

    id. 3, 33: tibi appareo atque aeditumor in templo tuo, Pompon. ap. Gell. 12, 10:

    Jovis ad solium Apparent,

    Verg. A. 12, 850 (= praestant ad obsequium, Serv.).

    Lewis & Short latin dictionary > adpareo

  • 19 angustum

    angustus, a, um. adj. [v. ango], narrow, strait, esp. of local relations, close, contracted, small, not spacious (syn.: artus, brevis, contractus;

    opp. latus,

    Cic. Ac. 2, 29, 92). [p. 120]
    I.
    Lit.:

    fretus,

    Lucr. 1, 720:

    Angustum per iter,

    id. 5, 1132; so Sall. J. 92, 7, and Vulg. Judith, 4, 6; 7, 5:

    pontes angusti,

    Cic. Leg. 3, 17:

    domus,

    id. Fin. 1, 20, 65:

    fauces portūs angustissimae,

    Caes. B. C. 1, 25:

    fines,

    id. B. G. 1, 2 Herz.:

    cellae,

    Hor. S. 1, 8, 8:

    rima,

    id. Ep. 1, 7, 29:

    Principis angustā Caprearum in rupe sedentis,

    on the narrow rock, Juv. 10, 93 Herm., where Jahn reads augusta, both readings yielding an apposite sense:

    porta,

    Vulg. Matt. 7, 13; ib. Luc. 13, 24 al.— Subst.: angustum, i, n., narrowness:

    per angustum,

    Lucr. 4, 530:

    angusta viarum,

    Verg. A. 2, 332:

    pontes et viarum angusta,

    Tac. H. 4, 35.—
    II.
    Trop.
    A.
    In angustum concludere, adducere, deducere, etc., to reduce to a strait, i. e. to restrain, confine, etc.:

    ab illā immensā societate humani generis in exiguum angustumque concluditur,

    Cic. Off. 1, 17:

    amicitia ex infinitā societate generis humani ita contracta est et adducta in angustum, ut, etc.,

    id. Am. 5.—Of the passions, to curb, restrain, moderate:

    perturbationes animi contrahere et in angustum deducere,

    Cic. Ac. 1, 10.—
    B.
    Of other things: clavus angustus, the narrow purple stripe upon the tunic, v. clavus:

    spiritus,

    short, difficult, Cic. de Or. 1, 61:

    odor rosae,

    not diffused far, Plin. 21, 4, 10, § 14.—Once also of the point of an arrow = acutus, Cels. 7, 5, n. 2.—
    C.
    Of time, short, brief:

    angustus dies,

    Ov. Tr. 5, 10, 8; Stat. Th. 1, 442:

    nox,

    Ov. Am. 3, 7, 25:

    tempus,

    Luc. 4, 447.—
    D.
    Of means of living, and the like, pinching, scanty, needy:

    pauperies,

    Hor. C. 3, 2, 1:

    res angusta domi,

    Juv. 3, 164:

    mensa,

    Sen. Thyest. 452: domus, poor, i. e. built without much expense, Tac. A. 2, 33.—
    E.
    Of other external relations of life, difficult, critical, uncertain:

    rebus angustis animosus atque Fortis adpare,

    Hor. C. 2, 10, 21:

    cum fides totā Italiā esset angustior,

    was weakened, Caes. B. C. 3, 1.— Subst.: angustum, i, n., a difficult, critical, condition, danger: in angustum cogi, * Ter. Heaut. 4, 2, 2:

    res est in angusto,

    the condition is perilous, Caes. B. G. 2, 25:

    spes est in angusto,

    hope is feeble, Cels. 8, 4.—
    F.
    Of mind or character, narrow, base, low, mean-spirited:

    nihil est tam angusti animi, tam parvi, quam amare divitias,

    Cic. Off. 1, 20, 68:

    animi angusti et demissi,

    id. Pis. 24, 57:

    ecce autem alii minuti et angusti, aut omnia semper desperantes, aut malevoli, invidi, etc.,

    id. Fin. 1, 18, 61.—
    G.
    Of learned investigations that lay too much stress upon little things, subtle, hair-splitting:

    minutae angustaeque concertationes,

    Cic. de Or. 3, 31:

    pungunt (Stoici) quasi aculeis, interrogatiunculis angustis,

    id. Fin. 4, 3, 7.—
    H.
    Of discourse, brief, simple:

    et angusta quaedam et concisa, et alia est dilatata et fusa oratio,

    Cic. Or. 56, 187:

    Intonet angusto pectore Callimachus,

    i.e. in simple style, Prop. 2, 1, 40.— Adv.: angustē.
    I.
    Lit., of space, quantity, or number, within narrow limits, closely, hardly: recepissem te, nisi anguste sederem, if I were not in close quarters, Cic. ap. Macr. S. 2, 3:

    anguste putare vitem,

    to prune close, Col. 4, 16, 1; so,

    anguste aliquid deputare,

    id. 4, 22, 3:

    quā (re frumentariā) anguste utebatur,

    in small quantity, Caes. B. C. 3, 16:

    tantum navium repperit, ut anguste quindecim milia militum, quingentos equites transportare possent, = vix,

    scarcely fifteen thousand, id. ib. 3, 2.— Comp.:

    angustius pabulabantur,

    within narrower range, Caes. B. C. 1, 59:

    aliae (arbores) radices angustius diffundunt,

    Varr. R. R. 1, 37, 5:

    quanto sit angustius imperitatum,

    Tac. A. 4, 4:

    eo anno frumentum propter siccitates angustius provenerat,

    more scantily, Caes. B. G. 5, 24.— Sup.:

    Caesar (nitebatur) ut quam angustissime Pompeium contineret,

    Caes. B. C. 3, 45:

    furunculus angustissime praecisus,

    Col. 4, 24, 17. —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., within narrow limits:

    anguste intraque civiles actiones coërcere rhetoricam,

    Quint. 2, 15, 36.— Comp.: haud scio an recte ea virtus frugalitas appellari possit, quod angustius apud Graecos valet, qui frugi homines chrêsimous appellant, id est tantum modo utiles, has a narrower meaning, Cic. Tusc. 3, 8, 16:

    Reliqui habere se videntur angustius, enatant tamen etc.,

    seem to be more hampered, id. ib. 5, 31, 87.—
    B.
    Esp. of speaking or writing, closely, briefly, concisely, without diffuseness: anguste scribere, Cic. Mur. 13, 28:

    anguste et exiliter dicere,

    id. Brut. 84, 289:

    anguste disserere,

    id. Part. Or. 41, 139:

    presse et anguste rem definire,

    id. Or. 33, 117:

    anguste materiem terminare,

    Quint. 7, 4, 40.— Comp.:

    Pergit idem et urget angustius,

    Cic. N. D. 2, 8, 22:

    concludere brevius angustiusque,

    id. ib. 2, 7, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > angustum

  • 20 angustus

    angustus, a, um. adj. [v. ango], narrow, strait, esp. of local relations, close, contracted, small, not spacious (syn.: artus, brevis, contractus;

    opp. latus,

    Cic. Ac. 2, 29, 92). [p. 120]
    I.
    Lit.:

    fretus,

    Lucr. 1, 720:

    Angustum per iter,

    id. 5, 1132; so Sall. J. 92, 7, and Vulg. Judith, 4, 6; 7, 5:

    pontes angusti,

    Cic. Leg. 3, 17:

    domus,

    id. Fin. 1, 20, 65:

    fauces portūs angustissimae,

    Caes. B. C. 1, 25:

    fines,

    id. B. G. 1, 2 Herz.:

    cellae,

    Hor. S. 1, 8, 8:

    rima,

    id. Ep. 1, 7, 29:

    Principis angustā Caprearum in rupe sedentis,

    on the narrow rock, Juv. 10, 93 Herm., where Jahn reads augusta, both readings yielding an apposite sense:

    porta,

    Vulg. Matt. 7, 13; ib. Luc. 13, 24 al.— Subst.: angustum, i, n., narrowness:

    per angustum,

    Lucr. 4, 530:

    angusta viarum,

    Verg. A. 2, 332:

    pontes et viarum angusta,

    Tac. H. 4, 35.—
    II.
    Trop.
    A.
    In angustum concludere, adducere, deducere, etc., to reduce to a strait, i. e. to restrain, confine, etc.:

    ab illā immensā societate humani generis in exiguum angustumque concluditur,

    Cic. Off. 1, 17:

    amicitia ex infinitā societate generis humani ita contracta est et adducta in angustum, ut, etc.,

    id. Am. 5.—Of the passions, to curb, restrain, moderate:

    perturbationes animi contrahere et in angustum deducere,

    Cic. Ac. 1, 10.—
    B.
    Of other things: clavus angustus, the narrow purple stripe upon the tunic, v. clavus:

    spiritus,

    short, difficult, Cic. de Or. 1, 61:

    odor rosae,

    not diffused far, Plin. 21, 4, 10, § 14.—Once also of the point of an arrow = acutus, Cels. 7, 5, n. 2.—
    C.
    Of time, short, brief:

    angustus dies,

    Ov. Tr. 5, 10, 8; Stat. Th. 1, 442:

    nox,

    Ov. Am. 3, 7, 25:

    tempus,

    Luc. 4, 447.—
    D.
    Of means of living, and the like, pinching, scanty, needy:

    pauperies,

    Hor. C. 3, 2, 1:

    res angusta domi,

    Juv. 3, 164:

    mensa,

    Sen. Thyest. 452: domus, poor, i. e. built without much expense, Tac. A. 2, 33.—
    E.
    Of other external relations of life, difficult, critical, uncertain:

    rebus angustis animosus atque Fortis adpare,

    Hor. C. 2, 10, 21:

    cum fides totā Italiā esset angustior,

    was weakened, Caes. B. C. 3, 1.— Subst.: angustum, i, n., a difficult, critical, condition, danger: in angustum cogi, * Ter. Heaut. 4, 2, 2:

    res est in angusto,

    the condition is perilous, Caes. B. G. 2, 25:

    spes est in angusto,

    hope is feeble, Cels. 8, 4.—
    F.
    Of mind or character, narrow, base, low, mean-spirited:

    nihil est tam angusti animi, tam parvi, quam amare divitias,

    Cic. Off. 1, 20, 68:

    animi angusti et demissi,

    id. Pis. 24, 57:

    ecce autem alii minuti et angusti, aut omnia semper desperantes, aut malevoli, invidi, etc.,

    id. Fin. 1, 18, 61.—
    G.
    Of learned investigations that lay too much stress upon little things, subtle, hair-splitting:

    minutae angustaeque concertationes,

    Cic. de Or. 3, 31:

    pungunt (Stoici) quasi aculeis, interrogatiunculis angustis,

    id. Fin. 4, 3, 7.—
    H.
    Of discourse, brief, simple:

    et angusta quaedam et concisa, et alia est dilatata et fusa oratio,

    Cic. Or. 56, 187:

    Intonet angusto pectore Callimachus,

    i.e. in simple style, Prop. 2, 1, 40.— Adv.: angustē.
    I.
    Lit., of space, quantity, or number, within narrow limits, closely, hardly: recepissem te, nisi anguste sederem, if I were not in close quarters, Cic. ap. Macr. S. 2, 3:

    anguste putare vitem,

    to prune close, Col. 4, 16, 1; so,

    anguste aliquid deputare,

    id. 4, 22, 3:

    quā (re frumentariā) anguste utebatur,

    in small quantity, Caes. B. C. 3, 16:

    tantum navium repperit, ut anguste quindecim milia militum, quingentos equites transportare possent, = vix,

    scarcely fifteen thousand, id. ib. 3, 2.— Comp.:

    angustius pabulabantur,

    within narrower range, Caes. B. C. 1, 59:

    aliae (arbores) radices angustius diffundunt,

    Varr. R. R. 1, 37, 5:

    quanto sit angustius imperitatum,

    Tac. A. 4, 4:

    eo anno frumentum propter siccitates angustius provenerat,

    more scantily, Caes. B. G. 5, 24.— Sup.:

    Caesar (nitebatur) ut quam angustissime Pompeium contineret,

    Caes. B. C. 3, 45:

    furunculus angustissime praecisus,

    Col. 4, 24, 17. —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., within narrow limits:

    anguste intraque civiles actiones coërcere rhetoricam,

    Quint. 2, 15, 36.— Comp.: haud scio an recte ea virtus frugalitas appellari possit, quod angustius apud Graecos valet, qui frugi homines chrêsimous appellant, id est tantum modo utiles, has a narrower meaning, Cic. Tusc. 3, 8, 16:

    Reliqui habere se videntur angustius, enatant tamen etc.,

    seem to be more hampered, id. ib. 5, 31, 87.—
    B.
    Esp. of speaking or writing, closely, briefly, concisely, without diffuseness: anguste scribere, Cic. Mur. 13, 28:

    anguste et exiliter dicere,

    id. Brut. 84, 289:

    anguste disserere,

    id. Part. Or. 41, 139:

    presse et anguste rem definire,

    id. Or. 33, 117:

    anguste materiem terminare,

    Quint. 7, 4, 40.— Comp.:

    Pergit idem et urget angustius,

    Cic. N. D. 2, 8, 22:

    concludere brevius angustiusque,

    id. ib. 2, 7, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > angustus

См. также в других словарях:

  • в счастье не возносись, лучше Богу помолись — Счастью не верь, беды не пугайся. В счастье не возносись в беде не унывай. Ср. Не будет, может быть, лелеять Судьба уж более тебя И ветр благоприятный веять В твой парус: береги себя! Державин. К первому соседу. Ср. Im Glück nicht stolz sein und… …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона

  • В счастьи не возносись — Въ счастьи не возносись (лучше Богу помолись). (Счастью не вѣрь) бѣды не пугайся. Въ счастьи не возносись, въ бѣдѣ не унывай. Ср. Не будетъ, можетъ быть, лелѣять Судьба ужъ болѣе тебя И вѣтръ благопріятный вѣять Въ твой парусъ: береги себя!… …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Wikipedia:List of Wikipedians by number of edits — Shortcuts: WP:NOE WP:WBE WP:EDITS WP:MOSTEDITS This is a list of Wikipedians ordered by number of edits in the English language Wikipedia. Edits in all namespaces are counted; deleted edits have been included in recent versions. Click… …   Wikipedia

  • courage — Courage, quasi Cordis actio, Animus, Audacia, Fiducia, Spiritus. Le courage d un chacun se couvre d un rideau de simulation, Multis simulationum inuolucris tegitur, et quasi velis obtenditur vniuscuiusque natura. Bon courage, Bona spes, Bonus… …   Thresor de la langue françoyse

  • courageux — et hardy, Animosus, Ferox, Praeferox, Fortis …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»